Γενικά > Νομικά θέματα

Αρμοδιότητες διευθυντή κέντρου υγείας

<< < (2/3) > >>

EzeΤΡΟΛ:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή ΕίσοδοςΚαι κάτι ακόμη σχετικό:

Προσωπικά είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι ο εργοδότης σου έχει κάθε δικαίωμα να σε «χρησιμοποιήσει» όπου σε έχει ανάγκη. Αρκεί να σε «χρησιμοποιεί» για δράσεις εντός των «ιδίων αντικειμένων».
Θα διανοούμασταν ποτέ αν δουλεύαμε στο « Χ Ιατρικό κέντρο» να πούμε «όχι, δεν πάω στο παράρτημα στον Πειραιά που μου ζητάς σήμερα, γιατί όταν ζήτησα δουλειά μου είπες ότι με θές για το παράρτημα της Φιλοθέης» ? !!! Ούτε θα το διανοούμασταν.
Στο δημόσιο όμως όχι μόνο το διανοούμαστε, αλλά και το θεωρούμε «αιτία πολέμου». Αν αυτό είναι το πνεύμα της «δημόσιας υγείας» για κάποιους από εμάς, εγώ λυπάμαι γιατί ανήκω –αν ανήκω- σε αυτό το «εμάς».

--- Τέλος παράθεσης ---

Λίγο ατυχής η παρομοίωση ιδιωτικού-δημοσίου τομέα, διότι συγκρίνει ανόμοια πράγματα.
Ο ιδιώτης εργοδότης έχει στήσει την επιχείρησή του με προσωπικές θυσίες, πληρώνει από την τσέπη του τον υπάλληλο και το ΙΚΑ του και έχει ν΄αντιμετωπίσει και τον ανταγωνισμό σε αντίθεση με τον δημόσιο τομέα όπου τόσο ο διευθυντής όσο και ο αγροτικός είναι υπάλληλοι του ίδιου Υπουργείου, δεν υπάρχει ανάμεσά τους σχέση εργοδότη-εργοδοτούμενου και αυτό που ουσιαστικά τους διαχωρίζει είναι ότι απλά ο πρώτος πρόλαβε και μπήκε στο σύστημα νωρίτερα από τον δεύτερο.

Σύμφωνοι, η Δημόσια Υπηρεσία πρέπει να λειτουργήσει, όμως κάτω από διαφανείς συνθήκες, με δίκαιη/ισότιμη (στο μέτρο του δυνατού) εφαρμογή προς όλες τις κατευθύνσεις των κανονισμών και χωρίς τον καννιβαλισμό των πιο αδύναμων μελών της τροφικής αλυσίδας (όπως ένας νεο-εισελθείς αγροτικός) από τους πιο ισχυρούς.

Πίσω από ένα κενό ιατρείο στο δημόσιο σύστημα υγείας (που καλείται να καλύψει ένας ιατρός-ανθρώπινη ρουκέτα), κρύβεται συνήθως μια αμαρτωλή ιστορία: συνήθως ολιγωρία του κρατικού μηχανισμού ( πώς αντιμετωπίζει ο δ/ντης τα δύσκολα; ) ή βισματική μετακίνηση του απουσιάζοντος συναδέλφου ή υποβόσκει κάποια ( άνομη; ) εξυπηρέτηση (χατιράκι) που όμως το καρπώνεται άλλος (π.χ. τοπικός παράγοντας τακιμιασμένος με τον δ/ντη) και φυσικά όχι ο συνάδελφος που τρέχει να κάνει ιατρική σαν τον Βέγγο.

Επομένως, πριν καταφύγει ο δ/ντης στην εύκολη λύση της άσκησης εργασιακού bullying στον πιο αδύναμο (ή φιλότιμο) συνάδελφο, πρέπει πρώτα να εξαντληθούν όλα τα άλλα ενδεχόμενα και σε κάθε περίπτωση, αν δεν αποτραπεί το ακραίο μέτρο της μετακίνησης του συναδέλφου, να καθοριστεί σαφές χρονοδιάγραμμα και να του παρασχεθούν οπωσδήποτε αντισταθμιστικά ανταλλάγματα που κατά κάποιο τρόπο θα διασπείρουν το βάρος και στους υπολοίπους συναδέλφους της μονάδας, μέχρι να επιστρέψει ο (αδικαιολογήτως) απουσιάζων συνάδελφος (αν υπάρχει τέτοιος) και να του βγάλουνε όλοι μαζί τα σπασμένα.
 
Καλή Ανάσταση και από μένα.

dimtheo:
Διαβάζοντας το σχόλιο του συναδέλφου D-Michalis, τον οποίο δεν γνωρίζω προσωπικά, ξύπνησε μέσα μου ο…αντιμνημονιακός εαυτός! Κατ’ αρχάς, μάλλον ο συνάδελφος έχει το βαθμό του Δ/ντή (διορθώστε με αν κάνω λάθος, γιατί στο προφίλ δεν φαίνεται). Δεν έχω τίποτα προσωπικό, απλά θέλω να αναφέρω τις (επιθετικές) ενστάσεις μου στις θέσεις του:

«Ο κάθε γιατρός σε ένα Κ.Υ. είναι μέλος μίας ομάδας.»
Ναι, έτσι θα έπρεπε να είναι. Μαζί με το διοικητικό, νοσηλευτικό και  παραϊατρικό προσωπικό, τους επισκέπτες υγείας, κλπ. Πόσα ΚΥ, αλήθεια,  « μοιράζονται» τις υπηρεσίες της ομάδας;  Ή, για να το θέσω διαφορετικά, πόσα Π.Ι. δεν έχουν ούτε νοσηλεύτρια και ο γιατρός κάνει την «λάντζα» όλων;

«Αυτής των γιατρών του Κ.Υ., ακόμη και αυτοί που υπηρετούν σε Π.Ι., αφού το Π.Ι. είναι αποκεντρωμένο ιατρείο του Κ.Υ…»
Με την έννοια αυτή (αφού και το ΚΥ είναι αποκεντρωμένο  ιατρείο του νοσοκομείου) νομιμοποιούνται και οι διοικητές των νοσοκομείων να (απο)ζητούν την …προσφορά των Γενικών Ιατρών στα επαίσχυντα «ιατρεία συνταγογράφησης» ή όπου υπάρχει ανάγκη για κάλυψη αναγκών.

«…και ο Δ/ντής είναι επιστημονικός συντονιστής του Κ.Υ. (όχι αυτού «εντός των τειχών» της πόλεως όπου εδρεύει, αλλά ΟΛΟΥ του Κ.Υ.).»
Επιστημονικός, όχι διοικητικός. Άσχετα αν κάποιοι θέλουν να διατηρείται θολό το τοπίο διάκρισης των δύο όρων. Να φροντίζει για την επιστημονική πληρότητα των συναδέλφων  του, να προγραμματίζει  την εκπαιδευτική τους μετεξέλιξη, να τους αξιολογεί επιστημονικά.

« Συνεπώς είναι ο μόνος αρμόδιος για τον προγραμματισμό λειτουργίας στο ΚΥ (περιλαμβανομένων και των Π.Ι.).»
Μόνος αρμόδιος; Και ο ιατρός που καλύπτει το ιατρείο, ξέρει τον πληθυσμό και τις ιδιαιτερότητές του, ακόμα και την ένταση της απασχόλησής του σε ένα ΠΙ (υπερήλικες, συνοσηρότητες, κλπ), να μην έχει καθόλου λόγο; Πολύ «τροϊκανικό» μου ακούγεται…

«Οι γιατροί προσφέρουν υπηρεσίες στο ΚΥ ως ολότητα. Έτσι, αν οι ανάγκες το απαιτούν, ο Δ/ντης θα ζητήσει από τον Α γιατρό ενός Π.Ι. να πάει σε κάποιο άλλο ή στο Κ.Υ. Ομοίως θα πράξει και για τον Β γιατρό που είναι στο Κ.Υ.»
Μιας και έχει επιτευχθεί η ηλεκτρονική διασύνδεση των ΠΙ και του ΚΥ (μην πω και του νοσοκομείου, ή –ακόμα πιο καλά!- των ασφαλιστικών ταμείων) κι έχω την δυνατότητα να ελέγξω τις παθήσεις και την αγωγή ενός ασθενή που βλέπω πρώτη φορά, είμαι έτοιμος να ασκήσω (και) πλανόδια ιατρική.

«Συνεπώς η παροχή υπηρεσίας του οιοιδήποτε γιατρού σε οιοδήποτε ιατρείο είναι νόμιμο, δίκαιο, θεμιτό και ο προγραμματισμός αρμοδιότητα του δ/ντη.»
Νόμιμο; Αναφέρθηκα παραπάνω. Εκβιαστικό; Σίγουρα! Ηθικό; Συναδελφικό; Λειτουργικό;  Καθόλου!

« Κάνει αυτές τις «μετακινήσεις» με δίκαιο και ισομερή τρόπο ο Δ/ντης ? ή τις κάνει με βάση τις συμπάθειες, τις κολακείες, τα κονέ, τις παρεμβάσεις?»
Το θέμα είναι ότι τις κάνει (όποιος…), όχι η «ποιότητα» των μετακινήσεων! Γιατί συμπάθειες, κονέ και παρεμβάσεις μπορεί να υπάρχουν και μεταξύ της τοπικής κοινωνίας και του διευθυντή του ΚΥ.

«Κάποιοι το κάνουν αυτό (το «μουλάρωμα») και προσωπικά είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι το μόνο κίνητρό τους είναι η «πελατεία» της οποίας η αρμονική ροή διαταράσσεται αν απομακρυνθούν. Αρέσει δεν αρέσει, αυτό πιστεύω».
Αν και δεν έχω τίποτα με τα συμπαθή τετράποδα, δεν θεωρώ ότι η εναντίωση στην προσκόμιση εμποδίων στο έργο μου (μείωση του απαιτούμενου χρόνου για τον πληθυσμό ευθύνης μου) είναι κατακριτέα.
Αυτό για την «πελατεία», δεν το κατανόησα επακριβώς και θα ήθελα περαιτέρω διευκρινήσεις. Εκτός, αν «πελατεία» σημαίνει την διαπροσωπική σχέση που αναπτύσσει ο Γενικός Ιατρός σε ένα ΠΙ.

«Προσωπικά είμαι υπερήφανος γιατί αυτό το πρόβλημα ποτέ δεν το αντιμετώπισα παρά το ότι οι γιατροί μου συχνά μετακινούνται λόγω αναγκών και σταθερά βρίσκονται στο Κ.Υ. κάποιες μέρες το μήνα, για λόγους «ζύμωσης» της ομάδας. Απεναντίας, αυτή τη ζύμωση την υιοθετούν και επιδιώκουν όλοι»
Να στήσουμε μια…μυστική κάλπη να τους ρωτήσουμε; Γιατί, κρίνοντας από την παράγραφο για το «μουλάρωμα», μάλλον δεν θα είναι ομόθυμη κι εθελοντική η μετακίνηση.  Και, αλήθεια, αυτή η «ζύμωση» αποζημιώνεται με οδοιπορικά, αφού αποτελεί εντολή του Δ/ντή; (γιατί και η βενζίνη έχει κάνει άλματα…).

Ως «παλιοσειρά»  (τα στοιχεία μου στη διάθεσή σας, κε Μιχάλη) σε μεγάλο Π.Ι. της Β. Ελλάδας,  θέλω να γίνει κατανοητό ότι δεν είμαι ενάντιος σε κάλυψη όμορων ιατρείων, σε περιπτώσεις μακρόχρονης άδειας συναδέλφου (κύηση-λοχεία, μακρά αναρρωτική, κλπ), ή σε λοιπή εθελοντική προσφορά. Με ξενίζει το "αποφασίζουμε και διατάζουμε", σε μια κοινωνία που δέχεται πολλά πλήγματα στη δημοκρατική της έκφραση.
Η παρουσία ενός γιατρού-φαντομά, μπορεί να εξυπηρετεί την άσκηση συνταγογράφησης και το αίσθημα «ασφάλειας» του πληθυσμού ενός κενού ΠΙ, αλλά ουδόλως προάγει την έννοια της ΠΦΥ (τουλάχιστον όπως την διδάχτηκα εγώ - και νομίζω κι εσείς, πριν πολλά χρόνια).
Βέβαια, ο τοπικός πληθυσμός δεν φταίει σε τίποτα να ταλαιπωρείται (ακόμα και για συνταγογράφηση, αν και τώρα με τον ΕΟΠΠΥ λύθηκαν όλα τα προβλήματα!) και όπου μπορούμε να προσφέρουμε πρέπει να το κάνουμε. Τουλάχιστον προσωπικά, αρκετό χρόνο που χρειάστηκε σε όμορο ΠΙ (αν και χωρίς…ζυμώσεις στο δικό μας ΚΥ!), προσφέρθηκα κι επέλεξα την λύση του «απογευματινού» ιατρείου – μετά το πέρας της πρωινής εργασίας, ώστε να μην στερήσω το χρόνο από την (αρκετή) δουλειά του ΠΙ μου. Ωστόσο, θα ήμουν ενάντιος σε κάθε «άνωθεν» εντολή μετακίνησης, «όπου τύχει».
Ελπίζω να μην ήμουν κουραστικός, αλλά δημιουργικός στο διάλογο…Όπως ελπίζω να έγινε κατανοητό ότι...δεν είμαι Δ/ντής!
Καλή Ανάσταση σε όλους.

D-Michalis:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος........

«Αυτής των γιατρών του Κ.Υ., ακόμη και αυτοί που υπηρετούν σε Π.Ι., αφού το Π.Ι. είναι αποκεντρωμένο ιατρείο του Κ.Υ…»
Με την έννοια αυτή (αφού και το ΚΥ είναι αποκεντρωμένο  ιατρείο του νοσοκομείου) νομιμοποιούνται και οι διοικητές των νοσοκομείων να (απο)ζητούν την …προσφορά των Γενικών Ιατρών στα επαίσχυντα «ιατρεία συνταγογράφησης» ή όπου υπάρχει ανάγκη για κάλυψη αναγκών.

«…και ο Δ/ντής είναι επιστημονικός συντονιστής του Κ.Υ. (όχι αυτού «εντός των τειχών» της πόλεως όπου εδρεύει, αλλά ΟΛΟΥ του Κ.Υ.).»
Επιστημονικός, όχι διοικητικός. Άσχετα αν κάποιοι θέλουν να διατηρείται θολό το τοπίο διάκρισης των δύο όρων. Να φροντίζει για την επιστημονική πληρότητα των συναδέλφων  του, να προγραμματίζει  την εκπαιδευτική τους μετεξέλιξη, να τους αξιολογεί επιστημονικά.


--- Τέλος παράθεσης ---

Στο 1ο: Αν το Νοσοκομείο είχε ιατρεία Γ.Ι., ΝΑΙ, έτσι θα ήταν. Δεν έχει όμως (και από την άλλη δεν είναι το ίδιο. Το Κ.Υ. ανήκει διοικητικά στο Νοσοκομείο αλλά είναι «ΑΥΤΟΤΕΛΈΣ» «ΠΡΌΣΩΠΟ»)

Στο 2ο: Δεν είναι επιστημονικό καθήκον η μέριμνα της παροχής φροντίδας στους ασθενείς των χωριών που είναι κενά? Σου μοιάζει «αμιγώς διοικητικό» θέμα? Εμένα καθόλου.

3ο: Μόνος αρμόδιος; Και ο ιατρός που καλύπτει το ιατρείο, ξέρει τον πληθυσμό και τις ιδιαιτερότητές του, ακόμα και την ένταση της απασχόλησής του σε ένα ΠΙ (υπερήλικες, συνοσηρότητες, κλπ), να μην έχει καθόλου λόγο;
Ποιος είπε κάτι τέτοιο? Αν προσέξεις πως λέω ότι πρέπει να ενεργεί ο Δ/ντής, θα δείς ότι αυτός θα πρέπει να ερωτάται πρώτος (αλλά και ο Δ/ντης να είναι γάτα για να ξέρει αν απαντά για προστασία "πελατείας" ή σωστή ενημέρωση). Για ρώτα στη ζώνη μου να μάθεις, πόσες παρεμβάσεις γίνονται χωρίς να συζητούνται με τους γιατρούς και θα καταλάβεις τι εννοώ.

4ο: Πελατεία ξέρουμε όλοι τι σημαίνει, όπως όλοι ξέρουμε τι εννοεί κάποιος μιλώντας για "πελατεία"

5ο: Να στήσουμε μια…μυστική κάλπη να τους ρωτήσουμε; Γιατί, κρίνοντας από την παράγραφο για το «μουλάρωμα», μάλλον δεν θα είναι ομόθυμη κι εθελοντική η μετακίνηση.

Να στήσεις συνάδελφε. Εύκολο είναι και όλα όσα διαχειρίζομαι είναι στο φώς.
Το μουλάρωμα για να το ξέρω δεν χρειάζεται να το βλέπω στο χώρο μου. Είναι ανιχνεύσιμο σε πολλά επίπεδα στην Ελληνική κοινωνία.


Και σε άλλα σημεία θα μπορούσα να σταθώ, αλλά αυτή τη στιγμή πιέζομαι χρονικά.

Εξ’ άλλου γνώριζα από την αρχή ότι οι αλήθειες που έχουν πικρή γεύση ή που αντιστρατεύονται τα συνήθη δεν μένουν στο απυρόβλητο.

D-Michalis:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος..............

--- Τέλος παράθεσης ---

Α. Λίγο ατυχής η παρομοίωση ιδιωτικού-δημοσίου τομέα, διότι συγκρίνει ανόμοια πράγματα.
Ο ιδιώτης εργοδότης έχει στήσει την επιχείρησή του με προσωπικές θυσίες, πληρώνει από την τσέπη του ….

Γιατί ο συλλογικός εργοδότης που είναι οι πολίτες της κάθε κοινότητας που μένει κενή δεν βάζει προσωπικές θυσίες και δεν απαιτεί παραγογή του έργου που χρηματοδοτεί?


Β. Σχετικά με την δίκαιη / ισόνομη κατανομή: Δεν υποστηρίζω ότι είναι θεμιτό να καταφύγει στον πιο «αδύναμο», αλλά σε όλους. Για τη διασπορά του βάρους το ΤΟΝΙΣΑ. Εκτός και κάποιοι βολεύονται να το προσπερνούν.

Γ. Δεν πρότεινα πουθενά να αγνοούμε την αμαρτωλή δημόσια διοίκηση –επιλογές που αφήνουν τα ιατρεία κενά και δεν υποστηρίζω να μην τους ξεμπροστιάζουμε και πιέζουμε.
Αλλά δεν πρέπει να μοιράσουμε τις δυνάμεις μας να βοηθήσουμε όσο μπορούμε όλους και όχι μόνο το «μαντρί μας»? (ακόμη και αν το δούμε και το προστατεύσουμε με την αποδεκτή έννοια και όχι την πελατειακή)

Καλή Ανάσταση (παντοιοτρόπως)

D-Michalis:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή ΕίσοδοςΔιαβάζοντας το σχόλιο του συναδέλφου D-Michalis, τον οποίο δεν γνωρίζω προσωπικά, ξύπνησε μέσα μου ο…αντιμνημονιακός εαυτός! Κατ’ αρχάς, μάλλον ο συνάδελφος έχει το βαθμό του Δ/ντή (διορθώστε με αν κάνω λάθος, γιατί στο προφίλ δεν φαίνεται). Δεν έχω τίποτα προσωπικό, ….


--- Τέλος παράθεσης ---

Ναι αγαπητέ συνάδελφε. Είμαι Δ/ντης. Κανείς δεν υποχρεούται να με γνωρίζει.
Αν ρωτήσεις όμως κανένα συνάδελφό σου εκεί γύρο μάλλον θα ξέρει ότι για να μπορείς εσύ να πάρεις την θέση που έχεις, κάποιοι πάλεψαν γι' αυτό εν έτη 1997 με μπροστάρη τον αείμνηστο Γ. Παπαδάκη και κάποιους 2-3 Γενικούς Γιατρούς. Κάποιοι ξέρουν ονόματα. Ίσως, αν μας ενδιέφερε η ιστορία μας, να τα ήξεραν οι περισσότεροι.
Άρα, το πόσο υπάρχουν οι ανάγκες των πολιτών της κοινότητας σου στη σκέψη των απαντήσεων, αναζήτησέ την στην ολότητα του γράφοντος -ατόμου και δράσεών του- και όχι μόνο στις λέξεις του προηγηθέντος κειμένου, το όποιο δεν μπορούσε, παρά να είναι επιγραμματικό.

Από την άλλη το «εντέλλεστε» ή μας αρέσει ή όχι, είναι εργαλείο του ασκούντος διοίκηση. Το ερώτημα είναι όχι αν χρησιμοποιείται αυτό το εργαλείο, αλλά αν χρησιμοποιούνται πρίν από αυτό άλλα, ποιο ανώδυνα και αποτελεσματικά και το αν χρησιμοποιείται –όταν χρησιμοποιείται- τηρούμενης της νομιμότητας και σκοπώντας στην επιτυχία των στόχων της δομής της οποίας προΐσταται ο εντέλων.
Και επειδή δεν «γεννήθηκα» Δ/της στο ΕΣΥ (όπως πιθανόν ο Δ/ντης σου που από ότι αφήνεις να εννοηθεί την ζύμωση την εκλαμβάνει ως «αναγκαστική ένταξη στο μπουλούκι» και τον οποίο φαίνεται ότι θεωρείς ως το μοναδικό είδος Δ/ντού), επισημαίνω ότι ποτέ –ούτε σα απλός γιατρός, ούτε σαν επιμελητής, ούτε σαν συμβεβλημένος με Ταμεία ως ιδιώτης, ούτε ως επιμελητής- δεν με απασχόλησε αν «εντέλλομαι» αλλά το αν η εντολή αυτή είναι δίκαιη από πλευράς ισονομίας των υπηρετούντων, από πλευράς κάλυψης των πραγματικών αναγκών, από πλευράς κάλυψης στόχων της δομής που υπηρετούσα.
Αυτά τα δεδομένα είναι συνιστώσες δημοκρατίας. Τώρα το γιατί η παρουσία του εντέλλεστε καταργεί την δημοκρατία, το στενό μου μυαλό δεν το αντιλαμβάνεται.

Κάπου επίσης λές (κλείνοντας) ως επίλογο !!! «δεν είμαι Δ/ντης» Κάτι σαν «δεν είμαι κάτι αρνητικό, παθητικό, ..."?
Έχεις την εικόνα στο μυαλό σου ότι οι σκοποί και οι προορισμοί δ/ντων και λοιπών γιατρών είναι διαφορετικοί?
Ένας είναι ο σκοπός συνάδελφε. Να λαμβάνει υπηρεσίες πρωτοβάθμιας ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗΣ ΦΡΟΝΤΙΔΑΣ ο πολίτης.  (και μη μου πείς ότι με την κάλυψη όμορων επιτελείς απλά συνταγογράφηση. Μπορεί να είναι έτσι. Αρνείσαι όμως την αδήριτη ανάγκη να καλυφθεί αυτό για αυτούς τους ανθρώπους? Όλα ή τίποτε? Αυτά τα πιστεύω για τον έρωτα. Όχι για την παραγωγή έργου. Στο έργο επιδιώκουμε το μείζων, χωρίς να ποδοπατούμε το έλασσον).
Όποιος είναι στο ΕΣΥ και κατηγοριοποιεί τους σκοπούς του έργου του με βάση τον βαθμό του, μάλλον από «φυγή» βρίσκεται εκεί. Θέλω να ελπίζω ότι ήταν ατυχής έκφραση και θέση της παρατήρησης.

Όσο για τους αντιμνημονιακούς μας εαυτούς, καλύτερα να τους θυμούμαστε –πράξεσι και όχι λόγοις- όταν πάσχουν οι θεσμοί, η κοινωνία και ο τόπος και όχι επιλεκτικά όταν «απειλούμαστε» από κάποια «εντέλλεστε».
Τότε θα είμαστε χρήσιμοι και στο κοινωνικό σύνολο, πλήν του εαυτού μας.

Πλοήγηση

[0] Λίστα μηνυμάτων

[#] Επόμενη σελίδα

[*] Προηγούμενη σελίδα