ΠΦΥ -Εκπαίδευση > Συζητήσεις πάνω σε ιατρικά θέματα
Πρωτότυπο ή αντίγραφο;
Αδαμάντιος Σκούφαλος:
Αγαπητέ iGP,
δεν θα έχει δίκιο ο (δια)κομιστής να διαμαρτύρεται ότι πας να του φας την «πρωτιά» (δες παραπάνω μήνυμά του) ; Και μάλιστα χωρίς να υπάρχει Βάλνερ στη μέση!
(Δια)κομιστή, για μας είσαι ο ηθικός πρωταθλητής! Κουράγιο!
- Κύριε πρόεδρε, κύριε εισαγγελεύ, κύριοι δικασταί, κύριοι ένορκοι, μετά την επανόρθωση του κατηγορουμένου κυρίου iGP, εκ μέρους του εντολέα μου κυρίου (Δια)κομιστή αποσύρουμε όλες τις κατηγορίες. ;D
Πάντως ο Ινδός, έμπορος είναι κι αυτός έτσι; Μην παραμυθιαστούμε ότι είναι ο προστάτης των αδυνάτων!
Άσχετη (; ) απορία: Αφού είναι πολύ εύκολο κάθε εταιρία, αφού λήξει η πατέντα μιας πρωτότυπης ουσίας, να βγάζει το ίδιο προϊόν, γιατί καμιά εταιρία δεν έχει καταφέρει να αντιγράψει πλήρως την πρωτότυπη Coca Cola κι όσα αντίγραφα τύπου Cola έχω δοκιμάσει, η διαφορά είναι εμφανής με την πρώτη γουλιά; Η τεχνολογία δεν μπορεί να αποκαλύψει πλέον την ακριβή σύνθεση του πρωτότυπου ποτού;
Argirios Argiriou:
Σε όλη την Βόρεια Ευρώπη η συνταγογράφηση έχει προσανατολιστεί στα αντίγραφα γιατί ο Ασθενής, αλλά και η κοινωνία γενικότερα, εξοικονομεί χρήματα χωρίς να γίνεται έκπτωση στην ποιότητα.
Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ότι ακόμη, καλώς ή κακώς, δυσπιστούμε για το κατά πόσο τα αντίγραφα που κυκλοφορούν στο εμπόριο είναι πιστά αντίγραφα και όχι ”αλεύρι”.
Φαντάζομαι ότι στην Ελλάδα υπάρχουν (και παλαιότερα μάλλον υπήρχαν ακόμη περισσότερο) αρκετά αντίγραφα που περιέχουν και ”αλεύρι”. Υποψιάζομαι όμως ότι οι μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες πρωτοτύπων και οι φαρμακοποιοί μεγαλοποίησαν τα πράγματα μια και αυτό είναι προς όφελός τους. Από πού το εξάγω αυτό:
Ακούγοντας προσωπικά αντιπροσώπους μεγάλων εταιρειών, φαρμακοποιούς αλλά και συναδέλφους Ιατρούς να μιλούν για την ποιότητα των αντιγράφων στην Ελλάδα, είχα σχηματίσει την εντύπωση ότι πάνω από το μισό των αντιγράφων που κυκλοφορούν στην Ελλάδα είναι ”αλεύρι”. Τον Νοέμβριο του 2006 διάβασα όμως στο BMJ ένα άρθρο (BMJ 2006;333:1090, 25 November), που το παραθέτω και κάτω. Εκεί γράφει ότι υπολογίζεται ότι στην Μεγάλη Βρετανία το 1% των φαρμάκων που κυκλοφορούν είναι αλεύρι (fake drug ) ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για την Ρωσία υπολογίζεται ότι είναι 10%. Η Ελλάδα από πλευράς οικονομικής ανάπτυξης και διαφθοράς βρίσκεται κάπου μεταξύ των δύο αυτών χωρών. Για τον λόγο αυτό υπολογίζω ότι στην Ελλάδα το ποσοστό των φαρμάκων με ”αλεύρι”, είναι μονοψήφιος αριθμός.
Εδώ να πω ότι οι φαρμακευτικές εταιρείες, οι φαρμακοποιοί αλλά και εμείς οι Ιατροί υπερτονίζουμε γενικά την αξία των φαρμάκων για την δημόσια Υγεία γιατί έτσι μας συμφέρει. Είναι όμως σημαντικότερο να επιδιώκουμε π.χ. την μείωση του καπνίσματος, της ανθυγιεινής διατροφής και του αλκοόλ στον γενικό πληθυσμό και την άνοδο του πνευματικού και βιοτικού μας επιπέδου από το να ποντάρουμε σε όλο και πιο ακριβά φάρμακα.
Παραθέτω και πάλι το άρθρο του καθηγητή κ. Γ. Τούντα για την ιεράρχηση των κινδύνων για την υγεία από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας:
Ιεράρχηση των κινδύνων για την υγεία μας από τον Π.Ο.Υ.
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
καθώς και το άρθρο του BMJ:
EU should strengthen protection against fake drugs, UK report says
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Δ. Κουναλάκης:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος....Κατ'αρχήν το όλο "παιχνιδάκι" της κατευθυνόμενης συνταγογραφίας θα έφευγε από τα χέρια μας.Μαζί θα έφευγε και το κομμάτι από την "πίτα" του κέρδους των φαρμακοβιομηχανιών που τώρα, ως κλάδος "απολαμβάνουμε".Δηλαδή θα εξαφανιζόταν για το γιατρό το μαύρο χρήμα της συναλλαγής με τη βιομηχανία.
Ποιος όμως θα αποφάσιζε για το ποια κλαριθρομυκίνη θα πάρει τελικά ο άρρωστος;Ας υποθέσουμε ότι αποφασίζει ο φαρμακοποιός.Άρα και τη συναλλαγή με τη βιομηχανία που θα έχανε ο γιατρός θα την κέρδιζε ο φαρμακοποιός.Μήπως όμως έτσι, σε βάθος χρόνου,άρχιζε και ο άρρωστος - καταναλωτής να φροντίζει να ζητάει απο το φαρμακοποιό τη φθηνότερη κλαριθρομυκίνη;Και ο φαρμακοποιός,μήπως αναγκαζόταν να αρχίσει να δίνει το φθηνότερο φάρμακο στον πελάτη του για να μην τον χάσει;Και τελικά,μήπως πρέπει να δώσουμε στον καταναλωτή το δικαίωμα να διαλέξει ο ίδιος το προϊόν-φάρμακο, που άλλωστε αυτός πληρώνει;(Με δεδομένο ότι έχει να διαλέξει μεταξύ σκευασμάτων εγκεκριμένων από τον Ε.Ο.Φ,και που ο ΕΟΦ λέει ότι είναι ασφαλή και αποτελεσματικά).
Νομίζω ότι στη χειρότερη περίπτωση,θα είχαμε ακόμη πλουσιότερους φαρμακοποιούς,λιγότερα χαζοσυνέδρια και "επιστημονικές" ημερίδες,και θα είμαστε εντιμότεροι ως επαγγελματίες απέναντι στον άρρωστο μας (ο οποίος δεν θα είχε πλέον,τόσους λόγους να μας κοιτάει καχύποπτα).
--- Τέλος παράθεσης ---
Μην ονειρεύεστε...
Υπάρχει τέτοιος ανταγωνισμός και έλεγχος που πρακτικά ο φαρμακοποιός δεν κερδίζει και πολλά και το παιχνίδι συνεχίζεται όχι για την επιλογή του σκευάσματος αλλά για την επιλογή φαρμακευτικής ουσίας που δεν υπάρχει generic. πχ Τώρα που η ομεπραζόλη είναι σε generic όλα τα συνέδρια λένε τι φοβερή ουσία είναι αυτή του NEXIUM σε σχέση με την ομεπραζόλη. Επίσης, ο ανταγωνισμός δεν μπορεί να παίξει σε περιοχές με 1-2 φαρμακεία, πρέπει να είναι κάμποσα για να λειτουργήσει.
Μετά υπάρχουν και στοιχεία κουλτούρας: ο έλληνας μετράει την αξία στο πόσο του κοστίζει. Αυτό δεν το έχει ο Άγγλος, ο Νορβηγός.
Όσο για τον "επαναστάτη" Ινδό φαρμακοβιομήχανο, μόνο επαναστάτης δεν είναι... Ένας επιχειρηματίας με παραβάσεις του κοινού ποινικού δικαίου αλλά μεγάλης οικονομικής αξίας. Γιατί εάν ενδιαφερόταν για την "φτώχεια" και την "υγεία" των λαών δεν θα αντέγραφε το viagra ή το άλλο για την γρίπη αλλά φάρμακα που πραγματικά επεκτείνουν το προσδόκιμο...
Αλλά είναι πολλά τα λεφτά και η ιδεολογία πρέπει να είναι της μόδας....
deleteduser:
Πολύ καλή η συζήτηση που αναπτύσσετε. Συμφωνώ με την άποψη της επιλογής του σκευάσματος από τον ασθενή. Η δουλειά μου ως θεραπευτή δεν βλέπω το λόγο να υπερβαίνει την επιλογή της ουσίας. Φυσικά, όπως διατυπώνει και παραπάνω ο συνάδελφος Κουναλάκης, αυτό δε θα μας απαλλάξει από όλα τα παιχνίδια των φαρμακευτικών εταιρειών (ομεπραζόλη - εσομεπραζόλη, σετιριζίνη-λέβοσετιριζίνη κλπ).
Προσωπικά αποφεύγω να γράφω αντίγραφα με λίγες εξαιρέσεις (αντίγραφα μεγάλων εταιριών), για τον απλούστατο λόγο ότι δε δέχομαι το όνομά μου να "μπαίνει" κάτω από φάρμακα εταιριών που χρηματίζουν συστηματικά ιατρούς προκειμένου να τα συνταγογραφήσουν.
Λόγοι αισθητικής δηλαδή, γιατί ούτως ή άλλως αποφεύγω οποιαδήποτε επαφή με τους φαρμακευτικούς αντιπροσώπους και δε χρησιμοποιώ ούτε στυλό με το όνομα εταιρίας.
πρώτη & καλύτερη:
Συμφωνώ, η κουβέντα είναι από τις πιο καλές.
Ψήφισα το τελευταίο. Και πιστεύω σε αυτή τη θέση γενικότερα. Μακριά από την αυστηρότητα των guidelines, όταν έχω τον ασθενή απέναντι μου η θεραπευτική προσέγγιση οφείλει να είναι εξατομικευμένη. Επειδή πιστεύω πάρα πολύ στη σχέση ασθενούς-ιατρού, θεωρώ ότι ακόμα και στην επιλογή ενός φαρμάκου υπεισέρχονται παράγοντες που δύσκολα μπορούμε να τους καταλάβουμε. Μπορεί να μας είναι ξεκάθαρη η θέση του ιατρού που παίρνει "μαύρα" από τη φαρμακευτική -για εμάς είναι ξεκάθαρη, για αυτόν ίσως δεν είναι. Και η καταδίκη αυτών των φαινομένων μου είναι πολύ εύκολη. Αλλά έχω αναρρωτηθεί πολλές φορές γιατί έχω "κολλήσει" με ένα συγκεκριμένο σκεύασμα αντιβίωσης, ή γιατί με ξενίζει τόσο πολύ ένα άλλο σκεύασμα, που εγώ δε χρησιμοποιώ.
Νομίζω, ότι στην κουβέντα επανέρχεται αυτό που έχει ειπωθεί πολλές φορές εδώ στο forum: η πολυφαρμακία. Ο (δια)κομιστής το έχει ανοίξει και το δουλεύει πολύ καλά (περιμένω μάλιστα, ένα πολύ καλό review από το (δια)κομιστή :D). Είναι πραγματικά αξιοπερίεργο πώς αυτό το ζήτημα, δεν έχει αξιολογηθεί και αναλυθεί από κανέναν. Έχουμε δει, για παράδειγμα, το πανεπιστήμιο να ασχολείται? Επιστημονικές εταιρείες? Το Υπουργείο? Και πραγματικά θα άξιζε ένα σχόλιο από τον κ. Αργυρίου επ'αυτού. Έχοντας ζήσει και την εμπειρία ενός άλλου συστήματος, γιατί κατά τη γνώμη του, εδώ αυτό το ζήτημα είναι τόσο ταμπού?
Έτσι κι αλλιώς η κουβέντα είναι ενδιαφέρουσα. A vote for Diamantis !!
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση