Άλλες κατηγορίες μηνυμάτων > Πολιτική και Κοινωνικά Θέματα
Επιβίωση ιδιώτη Ιατρού χωρίς σύμβαση με Ταμεία;
Δ. Κουναλάκης:
Ούτε εγώ είπα ότι δεν μπορεί να σταθεί ιατρείο χωρίς συμβάσεις με ταμεία. Όμως μπορεί να σταθεί και δεύτερο και τρίτο ιατρείο χωρίς συμβάσεις στην ίδια περιοχή, ώστε να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση; Η άποψη μου είναι όχι.
Γιατί αξιέπαινη η προσπάθεια σου όταν δεν έχεις επιλογή να συμβληθείς με ταμεία και επιλέγεις να ανοίξεις ιδιωτικό ιατρείο χωρίς συμβάσεις αλλά είναι η εξαίρεση για την πρωτοβάθμια φροντίδα. Και δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι θα έχουν εξίσου επιτυχία μιμητές στο ίδιο χωροταξικό περιβάλλον. Επίσης, όμως καλά το διαφήμισες, οι γνώσεις βιοστατιστικης (σε μια εποχή που η πλειοψηφία των γιατρών χρειάζεται και αυτές τις υπηρεσίες για έχει δημοσιευμένες εργασίες για να διεκδικήσει θέσεις) μπορεί να αποτελέσει ένα πρόσθετο βιοποριστικό έσοδο για να ξεκινήσει κανείς.
Που στηρίζω τα παραπάνω; Δες ποιοι είναι οι πιο πολλοί ασθενείς σου.
- Είναι οι ανασφάλιστοι, που θα ενδιαφερθούν για κάποιον που μετράει το κόστος των φαρμάκων και εξετάσεων γιατί το πληρώνουν έτσι κι αλλιώς.
- Οι ασφαλισμένοι του ΟΓΑ, που σε μια αγροτική περιοχή με 10 αγροτικούς που αλλάζουν κάθε χρόνο, και κάποιους πιο απρόσιτους επιμελητές, ψάχνουν ένα σταθερό γιατρό να εμπιστευτούν για να γράφουν κανονικά μετά τα φάρμακα και τις εξετάσεις που τους προτείνεις στο βιβλιάριο.
- Ο ιδιωτικός τομέας στην περιοχή σου δεν είναι κορεσμένος. 3 Παθολόγοι και 1 γενικός ιατρός δεν είναι καθόλου αρκετοί για 20000 κατοίκους σε σχέση με πολλές άλλες περιοχές που γνωρίζω. Ειδικά εάν δεν υπάρχει μεγάλο νοσοκομείο κοντά.
Αλήθεια...
- εάν το κέντρο υγείας αποκτήσει άλλους 10 μόνιμους ιατρούς, πιστεύεις ότι θα αλλάξει ο αριθμός των ασθενών του ΟΓΑ που σε επισκέπτονται ιδιαίτερα, εάν δεν μπορούν να γράφουν τα φάρμακα στο βιβλιάριο των ασθενών σου;
- εάν έρθουν άλλοι δύο ιατροί, που ιδιωτεύουν με τον ζήλο και τις ίδιες προσπάθειες όπως εσύ, τι νομίζεις ότι θα συμβεί;
Δεν σε κατηγορώ, το αντίθετο. Αλλά δεν το θεωρώ παράδειγμα για μίμηση πλην ειδικών εξαιρέσεων.
Denominator:
Κατ' αρχάς να ξεκαθαρίσω για ακόμη μία φορά ότι επικροτώ την προσπάθεια και τον έντιμο αγώνα του συναδέλφου medicus και σε πολλά σημεία εμπνέομαι από αυτόν.
Προσπαθώντας να μη φέρω σε αμηχανία τη συζήτηση δεν έθεσα εξαρχής το θέμα που ο κ. Κουναλάκης έθεσε περί αδυναμίας σύμβασης με τα βασικά ταμεία ενός ιατρού άνευ ειδικότητας. Παρόλα αυτά στη συνέχεια κατάλαβα ότι ούτε και εκεί ήταν το ζήτημα.
Με αφορμή τα όσα πολύ ωραία και αληθινά γράφτηκαν σε αυτό το θέμα διατυπώνω (ίσως κάπως πρώιμα διότι δεν έχουμε τα τελικά δεδομένα) κάποιες σκέψεις για την καινούργια κατάσταση που θα βιώσουμε στα πλαίσια λειτουργίας του ΕΟΠΥΥ.
1) Φαίνεται ξεκάθαρα η προσπάθεια της πολιτείας δια του Υπουργού Υγείας να περιορίσει το κόστος της Δημόσιας Υγείας στο ελάχιστο δυνατό.
2) Όσον αφορά τον τομέα των ιατρικών δαπανών, το τμήμα της δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας περίθαλψης έχω την εκτίμηση ότι περιλαμβάνει λιγότερες ελαστικές δαπάνες σε σχέση με αυτό της πρωτοβάθμιας.
3) Σε ένα κράτος πρόνοιας (ότι κι αν σημαίνει αυτό στις μέρες μας) πρέπει να διασφαλίζεται ένα ελάχιστο όριο παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας ώστε ο κάθε πολίτης να απολαμβάνει τα στοιχειώδη ανεξάρτητα από το εισόδημά του.
Με βάση τα πιο πάνω αξιώματα, ερχόμαστε να προβληματιστούμε με τα σχέδια του Υπουργείου Υγείας (όσα τέλως πάντων περιήλθαν εις γνώσιν του τύπου):
1) Με τη θέσπιση του ΕΟΠΥΥ απελευθερώνεται η συνταγογραφία σε όλους ανεξαιρέτως τους ιατρούς (συμβεβλημένους και μη).
2) Στα πλαίσια του κοινού φορέα εξετάζεται η αποζημίωση κατά ασθενή της τάξης των 3 ευρώ (με επιπλέον συμμετοχή του ασθενή 5 ευρώ).
3) Η παραπάνω αποζημίωση δεν έχει ξεκαθαριστεί αν θα αναφέρεται στο όριο των 300 ασθενώντο μήνα ή θα αφορά ένα ωράριο καθημερινής λειτουργίας (στυλ ΟΑΕΕ) ή θα ακολουθεί μία άλλη λογική.
Τα πρόχειρα συμπεράσματα που μπορεί κανείς να βγάλει είναι τα εξής:
1) Η μέγιστη συνολική αποζημίωση κάθε ιατρού το μήνα θα κυμαίνεται περίπου στα 900 ευρώ (ή κάπου εκεί), ήτοι -30% περίπου μεσοσταθμισμένος φόρος (αυξομειώνεται ανάλογα με το συνολικό ετήσιο εισόδημα) περίπου 630 ευρώ.
2) Δεν μπορεί να προσδιορίσει κανείς πόσες εργατοώρες θα χρειάζεται κανείς για να διεκδικεί αυτά τα 630 ευρώ (χαρτάκια, καταστάσεις, επισκέψεις σε υπηρεσίες, επισκέψεις σε τράπεζες κ.λ.π. για να μη βάλουμε μέσα τα τηλέφωνα και τις ώρες μπρος στον ηλεκτρονικό υπολογιστή για ενημέρωση διατάξεων που αλλάζουν/προστίθενται με ρυθμό που πολλές φορές αιφνιδιάζει και τους ίδιους τους αρμόδιους δημόσιους υπαλλήλους).
3) Από τα πιο πάνω αρχίζει κανείς να σκέφτεται ποιος είναι ο λόγος να κάνει σύμβαση με τον ΕΟΠΥΥ.
Και μάλλον έτσι θα γίνει. Οι περισσότεροι ιατροί της ΠΦΥ (γιατί οι υπόλοιπες ειδικότητες το έχουν κάνει ήδη ως επί το πλείστον τώρα που η επίσκεψη είναι 20 ευρώ) θα απέχουν από τον ΕΟΠΥΥ και θα πορευθούν όπως και ο συνάδελφός μας που ξεκίνησε το θέμα.
Μπροστά μας λοιπόν ανοίγεται μία νέα πραγματικότητα:
1) Πώς θα λειτουργήσει το ιατρείο μας χωρίς συμβάσεις; Και εννοώ, όχι από πλευράς μόνο δικής μας, αλλά και από πλευράς των ασθενών μας; Δεν είναι λογικό αυτή η προσπάθεια για περικοπή δαπανών στην ΠΦΥ να αποπειραθεί να μοιραστεί μεταξύ ημών και των ασθενών μας με κάποιο τρόπο; Πώς θα γίνει αυτό; Θα πάρουν θέση οι Ιατρικοί Σύλλογοι; Θα θεσπιστεί ένα ελάχιστο επίσκεψης κατά ειδικότητα ώστε να διασφαλίζεται το κύρος του ιατρικού λειτουργήματος και ταυτόχρονα να μπορεί να προσεγγίσει τις υπηρεσίες αυτές το μεγαλύτερο μέρος των Ελλήνων ή θα λειτουργήσουν οι νόμοι του εμπορίου;
2) Ποιοι θα είναι αυτοί που τελικά θα κάνουν σύμβαση με του ΕΟΠΥΥ, γιατί και με ποιο αντάλλαγμα;
Χωρίς να έχω αποκρυσταλλώσει κάποιες απαντήσεις για τα παραπάνω, σας τα μεταφέρω αν έχετε την καλή προαίρεση για συζήτηση.
timex:
Να ρωτησω κατι;
Πως ειναι δυνατον να υπάρχει ανειδικευτος ιατρος σε περιοχη που υπάρχει Κέντρο Υγείας με 3 Ειδικούς Παθολόγους, 1 Ειδικό Γενικής Ιατρικής και περίπου 10 Αγροτικούς Ιατρούς καθως και 3 Παθολόγοι, 1 Πνευμονολόγος, 2 Καρδιολόγοι, 1 Γυναικολόγος, 2 Ουρολόγοι, 3 Παιδίατροι, 2 Οφθαλμίατροι, 4 Μικροβιολόγοι;
Αναφερομαι κυριως στους γενικους ιατρους και παθολογους...
Δεν απαγορευεται κατι τετοιο;;
Denominator:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΝα ρωτησω κατι;
Πως ειναι δυνατον να υπάρχει ανειδικευτος ιατρος σε περιοχη που υπάρχει Κέντρο Υγείας με 3 Ειδικούς Παθολόγους, 1 Ειδικό Γενικής Ιατρικής και περίπου 10 Αγροτικούς Ιατρούς καθως και 3 Παθολόγοι, 1 Πνευμονολόγος, 2 Καρδιολόγοι, 1 Γυναικολόγος, 2 Ουρολόγοι, 3 Παιδίατροι, 2 Οφθαλμίατροι, 4 Μικροβιολόγοι;
Αναφερομαι κυριως στους γενικους ιατρους και παθολογους...
Δεν απαγορευεται κατι τετοιο;;
--- Τέλος παράθεσης ---
Σύμφωνα με το Π.Δ.84/2001 επιτρέπεται χωρίς να μπορεί ο ιατρός άνευ ειδικότητας να συμβληθεί με τα ταμεία.
medicus:
Συμφωνώ, σχεδόν απόλυτα, με όλες τις παρατηρήσεις σας. Ήταν θέματα που και εμένα αρχικά με είχαν προβληματίσει. Γι’αυτόν ακριβώς τον λόγο «έκλεισα» αυτιά και στόμα και ασχολήθηκα μόνο με τα του ιατρείου μου, αναμένοντας την όποια εξέλιξη. Δεν το κρύβω ότι στην αρχή οι μέρες και οι εβδομάδες πέρναγαν με αγωνία για το τι θα γίνει.
Όπως έχω πει, δεν πιστεύω ότι είμαι καλύτερος από κανέναν και απλά προσπαθώ κάθε μέρα να μαθαίνω. Από την αρχή ήμουν ειλικρινής με τους ασθενείς, δεν τους εκμεταλλεύτηκα ποτέ. Όταν κάτι δεν το γνώριζα ή είχα αμφιβολίες δεν κρυβόμουν πίσω από «φιλοσοφικές» αναλύσεις, αλλά απλά τους παρέπεμπα εκεί που έπρεπε. Έβαλα από την αρχή τα όρια του ιατρείου και του εαυτού μου. Αλλά και όταν διαφωνούσα με μία προηγούμενη διάγνωση τους το έλεγα, χωρίς να επιμένω για την υποτιθέμενη «αυθεντία» μου. Επιπλέον και σε περιπτώσεις που κάπου έσφαλα, λίγο ή και πολύ, τους εξηγούσα ότι και τα λάθη είναι μέσα στο πρόγραμμα ζητώντας τους συγχρόνως τη συγγνώμη μου.
Απ’όλη αυτή τη στάση μου παρατήρησα ότι ο κόσμος άρχισε να έρχεται στο ιατρείο κάθε εβδομάδα και περισσότερος. Από τα λεγόμενα και από όσα και εγώ έχω βιώσει, στην κοινωνία, μέχρι τώρα κατάλαβα ότι ο κόσμος κουράστηκε να βλέπει «αυθεντίες», «μοναδικούς» γιατρούς, απόλυτους και αλάνθαστους θεραπευτές και προ πάντων ιατρούς έτοιμους να φάει ο ένας τον άλλον.
Θα ήθελα, με όλο το σεβασμό, σ’ αυτό το σημείο να θέσω στη συζήτησή μας και έναν ακόμη προβληματισμό. Πόσοι ιατροί σήμερα ακολουθούν την Ιατρική από αγάπη και πάθος; Πόσοι αγνοούν βασικές αρχές της κλινικής ιατρικής αλλά γνωρίζουν μέχρι λεπτομέρειας τον κάθε πολιτευόμενο ή κρατικό υπάλληλο που θα τους εξασφαλίσει μία ανεύθυνη και προσοδοφόρα εργασία; Πόσοι από εμάς δεν εκμεταλλευόμαστε το ασφαλιστικό σύστημα για να πλουτίσουμε, ξεχνώντας να ξοδέψουμε 200€ για ένα βιβλίο προκειμένω να εμπλουτίσουμε τις ήδη ελάχιστες γνώσεις μας σε έναν τόσο δύσκολο τομέα που είναι η υγεία του συνανθρώπου μας;
Τελικά, αν αφαιρέσουμε έστω και μέρος από τους παραπάνω «ιατρούς», βλέπουμε ότι για τον απλό κόσμο δεν υπάρχει «κορεσμός» στον ιατρικό χώρο. Αντιθέτως μάλλον μιλάμε για έλλειμα και μάλιστα σημαντικό και δύσκολα αναπληρούμενο.
Δεν ξέρω σε ποια κατηγορία ιατρών ανήκω, ξέρω όμως σε ποια ΘΕΛΩ να ανήκω. Και για αυτό μάχομαι, για να βελτιώσω τον εαυτό μου και όχι να περιμένω τη λύση από άλλους φορείς, που ούτως ή άλλως δεν θα βοηθήσουν ποτέ. Και αυτό, και μόνο αυτό, θέλω να είναι το μήνυμά μου προς τους νεότερους ιατρούς. Να αγωνιστούν για το διάβα στην απέναντι όχθη. Γιατί η Ιατρική δεν πάσχει από «ασφαλιστική κρίση» αλλά από Ηθική και Ανθρωπισμό. Γιατί χωρίς ήθος η Ιατρική είναι ανούσια. Ένας κερδοσκόπος ιατρός με πελατολόγιο 10.000 ασθενείς θα αισθάνεται πάντα «κορεσμένος». Αντίθετα ένας ιατρός Ανθρωπιστής θα αισθάνεται πάντα ιατρός και άνθρωπος, ακόμη και χωρίς ασθενείς.
Και πάλι ευχαριστώ για τον χρόνο σας.
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση